Het Jezusgebed is een kort maar krachtig gebed dat geworteld is in de oosterse christelijke traditie, met name in monastieke gemeenschappen. De oorsprong ervan wordt verondersteld terug te gaan naar de vroege christelijke kerk, waar het werd gepromoot door de woestijnvaders in de 4e eeuw als een middel om innerlijke vrede te cultiveren en God voortdurend te gedenken. De eenvoud en directheid van het gebed maken het een hulpmiddel voor contemplatief gebed, dat vaak wordt herhaald als onderdeel van de Jezusgebed-praktijk om Gods barmhartigheid aan te roepen en de relatie met Christus te versterken. Het wordt veel gebruikt in de oosters-orthodoxe, oosters-katholieke en sommige anglicaanse tradities, vooral in de context van spirituele discipline en ascetische praktijken. Het gebed is ook een integraal onderdeel van de “Gebed van het Hart” of “Hezychisme”, dat zich richt op stille, continue gebeden en het bereiken van spirituele eenheid met God. Het gebed wordt vaak opgezegd met behulp van een gebedskoord (komboskini), waarbij elke knoop één herhaling van het gebed vertegenwoordigt, wat helpt bij gefocuste en meditatieve gebedspraktijken.