„Dýrð sé Guði“ (eða „Doxology“) er stutt en djúpstæð lofgjörð til heilagrar þrenningar, sem hefð er fyrir að nota í kristinni guðsþjónustu. Uppruni hennar má rekja til fyrstu kristnu kirkjunnar, þar sem hún var notuð í tilbeiðslu og bæn til að vegsama Guð. Bænin tjáir virðingu og viðurkenningu á eilífu eðli Guðs og staðfestir dýrð Hans „nú og að eilífu.“ Hún er mikilvæg í bæði persónulegum og samfélagslegum bænunum, oft endurtekin í lok psalma, guðsþjónustuhátta og ýmissa tilbeiðslna, og þjónar sem áminning um miðju dýrðar Guðs í lífi trúaðra. Breið notkun hennar meðal ýmissa kristinna kirkna undirstrikar varanlegan mikilvægi hennar í guðsþjónustuháttum.