دعای “درود بر خدا”، که به عنوان “دوکساژی” نیز شناخته می‌شود، یک سرود کوتاه اما عمیق ستایش به تثلیث مقدس است که به طور سنتی در مراسم عبادت مسیحی استفاده می‌شود. ریشه‌های آن به کلیسای اولیه مسیحی بازمی‌گردد، جایی که در عبادت و دعا برای جلال دادن به خدا به کار می‌رفت. این دعا احترام و تأیید ذات ابدی خدا را بیان می‌کند و جلال او را “اکنون و همیشه” تأیید می‌نماید. این دعا در دعاهای شخصی و جمعی اهمیت دارد و اغلب در پایان مزامیر، جشن‌های liturgical و انواع عبادت‌ها قرائت می‌شود، و به عنوان یادآوری از مرکزی بودن جلال خدا در زندگی مؤمنان عمل می‌کند. استفاده گسترده از آن در میان مذاهب مختلف مسیحی، اهمیت پایدار آن را در شیوه‌های عبادت نشان می‌دهد.