Tövbeyi İfade Duası, Hristiyan geleneğinde, özellikle Katoliklikte, günahlar için üzüntüyü ifade etmek ve Tanrı’nın affını talep etmek amacıyla kullanılan bir duadır. Kökenleri, inananların dualarında tövbe etme gereğini kabul ettiği erken Kilise dönemine kadar uzanmaktadır. Kesin ifadeleri zamanla evrilmiş olsa da, amacı Hristiyan öğretilerinde, Tanrı ile uzlaşma yolu olarak tövbenin (samimi pişmanlık) önemine derin bir şekilde bağlıdır. Dua, genellikle Kefaret Sakramenti (İtiraf) sırasında okunur; burada tövbekar, günahlarını bir rahibe itiraf eder, pişmanlık duyar ve bağışlanma talep eder. Ayrıca Tanrı’nın merhametini ararken kişisel dualarda da özel olarak söylenebilir. Tövbeyi İfade Duası, pişmanlığın temel unsurlarını somutlaştırdığı için önemli bir ruhsal anlam taşır: kişinin günahlarını kabul etme, gerçek bir üzüntü hissetme ve gelecekte günah işlememek için taahhütte bulunma. Bu dua, inananları Tanrı’nın sonsuz merhametini hatırlatır ve Hristiyanların kutsallık için çaba gösterme sorumluluğunu vurgular.